Tworzenie makiet aplikacji (wireframing) – pierwszy krok do wizualizacji pomysłów
Projekt „Innowacje w edukacji VET" dofinansowany przez Unię Europejską
Wprowadzenie do tematu WQ
Tworzenie makiet aplikacji, znane jako wireframing, to kluczowy etap w procesie projektowania aplikacji mobilnych i stron internetowych. Wireframe to wstępny szkic lub zarys interfejsu użytkownika (UI), który pozwala na przedstawienie struktury aplikacji lub strony internetowej bez detali graficznych czy kolorów. Jest to uproszczony model projektu, który ukazuje rozłożenie i funkcje
kluczowych elementów na stronie, takich jak menu, przyciski, pola wyszukiwania, nagłówki oraz sekcje treści.
Dlaczego warto tworzyć makiety?
Wireframing pozwala na szybkie przekształcenie pomysłu w wizualny prototyp, co stanowi punkt wyjścia do dalszych etapów projektowania. Jest to proces wyjątkowo ważny, ponieważ daje szansę na zweryfikowanie i udoskonalenie pomysłów już na wczesnym etapie. Przedstawienie szkieletu aplikacji czy strony w prosty sposób pomaga zrozumieć zarówno strukturę, jak i logikę nawigacji użytkownika. Dzięki temu można zaoszczędzić czas i zasoby, unikając kosztownych zmian na późniejszych etapach, takich jak tworzenie wizualnego projektu czy kodowanie.
Kluczowe korzyści wireframingu
Szybka weryfikacja pomysłów: Proste szkice pozwalają na przetestowanie różnych rozwiązań i ich porównanie, co pomaga zespołowi wybrać najlepsze opcje i wprowadzać szybkie poprawki.
Optymalizacja ścieżki użytkownika: Wireframe pokazuje, jak użytkownicy będą nawigować w aplikacji lub na stronie, co pozwala na poprawienie użyteczności i zaplanowanie optymalnych ścieżek użytkownika.
Wczesna identyfikacja problemów: Projektując układ strony czy aplikacji, można szybko zidentyfikować ewentualne problemy związane z nawigacją i interfejsem oraz wprowadzić niezbędne
zmiany, zanim projekt trafi do etapu projektowania wizualnego.
Lepsza komunikacja w zespole: Dzięki wireframingowi wszyscy członkowie zespołu – od projektantów, przez programistów, po klienta – mają jasny obraz założeń projektu. Jest to szczególnie
ważne w złożonych projektach, gdzie dobra komunikacja i spójność koncepcji są kluczowe.
Narzędzia do tworzenia makiet
Do tworzenia makiet istnieje wiele dedykowanych narzędzi, które pozwalają na szybkie i łatwe przygotowanie profesjonalnych projektów. Oto niektóre z popularnych aplikacji wykorzystywanych
przez projektantów:
Figma: Popularna aplikacja do projektowania, która umożliwia wspólną pracę nad projektem w czasie rzeczywistym. Figma jest szczególnie ceniona za możliwość szybkiego tworzenia interaktywnych prototypów.
Adobe XD: Profesjonalne narzędzie do projektowania interfejsów, które oferuje bogaty wybór funkcji do tworzenia makiet i prototypów interaktywnych.
Sketch: Narzędzie często wybierane przez projektantów interfejsów na systemy macOS, które oferuje rozbudowane opcje dla tworzenia projektów UI i UX.
Balsamiq: Aplikacja skoncentrowana na prostym, szybkim tworzeniu podstawowych makiet z minimalnym stylem graficznym. Umożliwia tworzenie schematycznych projektów, które pozwalają skupić się na funkcjonalności i układzie strony.
Axure RP: Profesjonalne narzędzie, które umożliwia tworzenie bardziej złożonych prototypów z elementami interakcji i logiką, co jest przydatne w przypadku dużych, zaawansowanych projektów.
Przykłady zastosowania wireframingu
Wireframing znajduje szerokie zastosowanie zarówno w małych, jak i dużych projektach technologicznych. Przykładowo:
E-commerce: Sklepy internetowe, takie jak Amazon czy Allegro, wykorzystują wireframing do planowania struktury stron produktowych, ścieżki zakupowej czy interfejsu koszyka, aby zapewnić
użytkownikom prosty i intuicyjny proces zakupowy.
Aplikacje mobilne: Firmy takie jak Uber i Spotify, tworząc nowe funkcje, projektują najpierw ich układ i nawigację na wireframe’ach, co pozwala im na zoptymalizowanie interfejsu mobilnego.
Strony internetowe korporacyjne: Strony dużych firm, takich jak Google czy Microsoft, wykorzystują wireframing do opracowania optymalnego układu strony głównej i podstron, skupiając się na
doświadczeniu użytkownika i przejrzystości informacji.
Rodzaje wireframe’ów
Wireframing można podzielić na kilka kategorii, w zależności od stopnia szczegółowości i przeznaczenia:
Low-fidelity wireframes: To proste, ogólne szkice, często wykonywane jako rysunki na papierze lub na podstawowych narzędziach, takich jak Balsamiq. Skupiają się na strukturze i rozmieszczeniu
elementów bez szczegółowych detali.
Mid-fidelity wireframes: Bardziej szczegółowe projekty, które zawierają już pewne informacje tekstowe i elementy wizualne, takie jak ikonki czy przyciski.
High-fidelity wireframes: Bardzo szczegółowe szkice, zbliżone do ostatecznego wyglądu aplikacji,
które zawierają konkretne treści, typografię oraz elementy interaktywne.
Podsumowanie
Tworzenie makiet aplikacji to pierwszy, a zarazem niezwykle ważny krok w procesie projektowania.
To narzędzie pozwala na wizualizację i testowanie pomysłów bez konieczności zaangażowania dużych zasobów. Dzięki wireframingowi projektanci, programiści i klienci mogą uzyskać lepsze zrozumienie,
jak będzie wyglądać i działać gotowy produkt. Tworzenie prostych szkiców makiet przed przejściem do pełnej wersji graficznej pomaga zoptymalizować proces projektowania, zaoszczędzić czas i uniknąć błędów, co czyni wireframing niezbędnym etapem w każdym projekcie aplikacji lub strony internetowej.
Informacje dla nauczyciela
Ten WebQuest jest skierowany do uczniów szkół zawodowych, szczególnie z kierunków informatycznych, graficznych i technologicznych. Jego głównym celem jest wprowadzenie uczniów w świat projektowania interfejsów użytkownika (UI) przez naukę tworzenia makiet aplikacji (ang. wireframing). Proces ten jest nieodłącznym elementem etapu projektowania każdej aplikacji, pomagając zrozumieć strukturalne rozmieszczenie elementów interfejsu jeszcze przed stworzeniem pełnoprawnego projektu.
Dzięki realizacji tego zadania uczniowie:
• Zrozumieją, czym jest wireframing i dlaczego jest ważnym krokiem w procesie projektowania aplikacji.
• Poznają różne techniki i narzędzia do tworzenia makiet.
• Dowiedzą się, jak zaplanować układ aplikacji, aby spełniała potrzeby użytkowników.
• Rozwiną umiejętności pracy grupowej, dzieląc się zadaniami i wspólnie tworząc projekt makiety.
• Nabędą praktyczne umiejętności organizowania i prezentowania pomysłów w formie makiety aplikacji.
Uczniowie będą pracować zarówno samodzielnie, zbierając informacje na temat narzędzi i technik wireframingu, jak i zespołowo, tworząc makiety wybranej aplikacji. Dzięki temu każdy uczeń będzie miał szansę rozwijać umiejętności indywidualne oraz ćwiczyć współpracę w grupie.
Sugerowany czas na realizację WebQuestu
Uczniowie będą pracować nad WebQuestem przez około 12 godzin lekcyjnych.
Kryteria oceny, oceniane będą:
• stopień wyczerpania tematu (maksymalna ocena: 5, przekroczenie tej wiedzy: ocena 6),
• estetyka prezentacji oraz sposób przedstawienia informacji,
• zaangażowanie i umiejętność współpracy uczniów.
Ewaluacja:
Nauczyciel pomoże uczniom przeanalizować treści wspólnie z nimi, aż do momentu ich zrozumienia przez uczniów. Będzie służyć im pomocą, radą, wyjaśnieniami, a nie gotowymi rozwiązaniami. Taka metoda będzie dobrą formą wdrażania do samodzielnego działania i twórczego myślenia.
Nauczyciel powinien dokładnie przeanalizować treści wspólnie z uczniami, aż do momentu ich zrozumienia przez uczniów. Powinien jednak bardziej służyć im pomocą, radą, wyjaśnieniami, a nie gotowymi rozwiązaniami. Taka metoda będzie dobrą formą wdrażania do samodzielnego działania i twórczego myślenia.
Podział na grupy może być dokonany według różnych kryteriów, np. ze względu na możliwości poznawcze uczniów, ich umiejętności, zainteresowania, tak aby „równo” rozłożyć siły w poszczególnych grupach.
Nauczyciel może pomagać uczniom, gdy pracują w grupach zadając im pytania
naprowadzające. Należy pamiętać, że uczą się oni nowego sposobu pracy (procesu).
Nauczyciel powinien podawać uczniom konkretne informacje dotyczące oceny ich osiągnięć, zarówno w czasie pracy grupowej, jak i przy podsumowaniu wyników.
Czas na realizację projektu powinien być dostosowany do możliwości uczniów. Nie jest z góry narzucony. Podane ramy czasowe poszczególnych etapów procesu należy traktować orientacyjnie.
